کاش می شد

کاش می شد

کاش می شد  لحظه ای از  خود  گریخت

کاش می شد  اندکی  از  من   گسیخت

کاش می شد  پلک ها را  بست  و  خفت 

چشم را     از   وحشت    دیدن     نهفت

کاش می شد   لحظه ای   از    یاد    برد 

بغض را   تا    لحظة         فریاد         برد

کاش  می‌شد  زندگی   را  رفت    و  مرد

مرگ  را    بر شانه‌های      خود       نبرد

زرد  گشت  و    خواب  پاییزی          ندید

برگ   را   از   اضطراب   شاخه        چید

جاده      را       بی‌انتها       آغاز      کرد

آسمان     را    بی‌هوا        پرواز       کرد

عشق   راهی  شد  که   پایانی   نداشت

شعر دردی   شد   که   درمانی   نداشت

زندگی      ویرانه‌ای        از        ساختن

بر صلیب   روز   و  شب     جان     باختن

کاش می شد  گریه  را  با   خنده    گفت     

اشک را   با    قهقهی    دیگر         نهفت

در نگاه خسته      شب     را      دار    زد

با    زبان       مردمک ها            جار    زد

                                                   ***

One Wishes

One wishes one could escape from oneself for a moment

Could separate from oneself a little

Could shut the eyelids and sleep

And hide the eyes from the fear of seeing

Could pass the life and die

And not carry death on one’s shoulders

Could start going in the road aimlessly

Could fly in the sky as it would go

***

love turned into an endless way

 poetry into a pain without cure

and !the life into a ruin as a result of building

Into a state of dying hung on cross of day and night

One wishes one could express tears through laughing

Could hide  one's cry through roaring with laughter

Could hang the night inside one's tired look

.Could shout in the language of eyes pupils

سلام

                                                                   به نام خدا

سلام به همه ی عزیزان

این ویلاگ هم افتتاح شد

               اگر در مدتی که با شما  هستیم  بدی از ما سر زد  به بزرگی خودتون ببخشید